Czwarty Pit

       Dzwonek telefonu wyrwał ją ze słodkiego snu.

 - Słucham?

 - Di, wstawaj, idziemy na spacer!

 - Ale jest siódma rano! Piotrek, zlituj się! Błagam.

 - Nie ma mowy. Zresztą musimy porozmawiać.

      Zebrała się z łóżka i naciągnęła na siebie spodnie i bluzę od dresu. Upięła włosy w wysoki kucyk i wyszła przed blok, pod którym czekał już Nowakowski.

       Zawiązał jej na oczach czarną chustkę, której kategorycznie zabronił ściągać, dopóki nie dojdą na miejsce. Chwycił jej dłoń i pociągnął za sobą. Zaufała mu. Kilkanaście minut później, pozwolił jej ściągnąć materiał. Byli pod drzewem, przy którym spotkali się pierwszy raz. Na ziemi rozłożony był koc.

   - Co to jest? – spytała, nie rozumiejąc.

   - Ta kłótnia uświadomiła mi, że nie chcę cię stracić. Że jesteś dla mnie kimś więcej, niż tylko przyjaciółką i bardzo mi na tobie zależy – wyznał, po cichu.

              Nie wiedząc, co ma powiedzieć, rzuciła mu się na szyję i objęła go mocno. Czuła, że jest najszczęśliwszą kobietą na świecie.

   - Di, ale proszę cię, skończ z tymi ustawkami – szepnął jej na ucho.

Ktoś mnie pokochał świat nagle zawirował,bo
ktoś mnie pokochał na dobre i na złe
bezchmurne niebo znów mam nad głową
bo ktoś pokochał mnie
ktoś mnie pokochał,niech wszyscy ludzie wiedzą, to
ktoś mnie pokochał na dobre i na złe
ktoś mnie pokochał,ze snu mnie zbudził
ktoś kto pokochał mnie

     - Di?

     - Słucham?

     - A czy ty coś do mnie czujesz?

     - Kocham cię, Piotrze Nowakowski!

And the sweet end.

 ~

I oto kończy się ta historia. 10go maja pojawi się ostatnia tutaj. Będzie publikowana regularnie co dwa dni (o ile kompa nie trafi szlag *odpukuje w niemalowane*) a będzie ona dotyczyła kogoś, kto urodził się 10 maja.

Kogo? Domyślcie się, chyba, że wejdziecie, gdy będzie już przerobiona zakładka z bohaterami. Ściskam.